یادداشت های یک متفکر

کسی چه میداند ... که تنهای ام چقدر سنگین بود ..

. آنقدر که شانه های تو هم تاب آن همه را نیاورد...

و چقدر خسته ام از به دوش کشیدنش ... تنها امیدم میخ کردن خستگی ها به تیرک صلیب است .